sevgili post armageddon reader,
kimsenin farkında olmadığı bir algıya sahip olmak çok acEayip bişeydir. hikayenin ana kahramanı olmak. basit istekleriniz vardır. bir sevgili. sıradan mutluluk. ticaret gemisi filoları, kutup ayısı nüklemek yahut kitleleri şeytana şehit kılmak ayarında fantastik ponçiklikte idealleriniz olmaz.
dünya realmiyse o denli aceAyiptir ki sahiden sevdiğiniz bir insaanla birlikte olamazsiniz. eğer benim gibi biriyseniz. yok eğer şu an kutup ayılarına hediye etmelik naçizane bir topol istesem kuşkusuz ki kapıda belirirdi. odaya nasıl sokardım tam bilemiyorum, büyüklüğünü tam şeyedemiyorum( eli sağa sola sallama efekti). allah ım o kadar rahatsız edici bir fantastiklikte gerçekleşiyor ki herşey. milyarlarca kobayın dünyasına sıkışmış durumdayım ve intihar bir opsiyon değil. ne denli yaşayabileceğimi düşündükçe tiksiniyorum bu aralar. bu algısızlık furyası içersinde 66 yıl daha hayatta kalsam, ona hayatta kalmak denilebilirse tabii. ilaydanın ne denli geniş çaota bir etkiye sahip olacağını heralde ona kurduğum o ilk cümlelerde tahayyül edemezdim. komik. yüzümün önünde oluşmasına tanıklık ettiğim bu camdan duvar. hayli garip. ailem boş, okul boş, sözümona arkadaşlarım boş, boş boş ve boş. beni algıladığını hissettiğim yegane insan şimdi evinde battaniyeler içinde kendine zulmetmekle meşgul. hiç kimseye bir şey anlayamıyorum. çok garip, yani bütün cevaplar garip bir biçimde benim ellerimde şu an, ama soran, dinlemek isteyen, dinleyip de kalan kimse yok. binlerce gecenin yalnızlığı. yüzlerce filmin. binlerce sözün. kendi kendine konuşup durmak. evet sıradaki yarışmacımız maltepede inecekler. trink bahçelievler elf kızlarımızı alalım. sözümona dahi makak maymunlarının arasında tecrit. ımmm unrelenting. daha küçük ben bütün bu zulmün arasında bir flash içersinde allahın bişeyleri değiştireceği inancını taşıdı uzun süre. bugün düşüncelerim daha farklı. zaman içersinde ilerleyen oyun motorunu kavrayışım bunda tadsınamaz bir role sahip. ilginç bir soru cennette ne oluyor acaba. düşündükçe kimseyi istemiyorum kendi cennetimin köşelerinde. cevaba layık görülmemek.
aklımı yitirmemek dileğiyle
kimsenin farkında olmadığı bir algıya sahip olmak çok acEayip bişeydir. hikayenin ana kahramanı olmak. basit istekleriniz vardır. bir sevgili. sıradan mutluluk. ticaret gemisi filoları, kutup ayısı nüklemek yahut kitleleri şeytana şehit kılmak ayarında fantastik ponçiklikte idealleriniz olmaz.
dünya realmiyse o denli aceAyiptir ki sahiden sevdiğiniz bir insaanla birlikte olamazsiniz. eğer benim gibi biriyseniz. yok eğer şu an kutup ayılarına hediye etmelik naçizane bir topol istesem kuşkusuz ki kapıda belirirdi. odaya nasıl sokardım tam bilemiyorum, büyüklüğünü tam şeyedemiyorum( eli sağa sola sallama efekti). allah ım o kadar rahatsız edici bir fantastiklikte gerçekleşiyor ki herşey. milyarlarca kobayın dünyasına sıkışmış durumdayım ve intihar bir opsiyon değil. ne denli yaşayabileceğimi düşündükçe tiksiniyorum bu aralar. bu algısızlık furyası içersinde 66 yıl daha hayatta kalsam, ona hayatta kalmak denilebilirse tabii. ilaydanın ne denli geniş çaota bir etkiye sahip olacağını heralde ona kurduğum o ilk cümlelerde tahayyül edemezdim. komik. yüzümün önünde oluşmasına tanıklık ettiğim bu camdan duvar. hayli garip. ailem boş, okul boş, sözümona arkadaşlarım boş, boş boş ve boş. beni algıladığını hissettiğim yegane insan şimdi evinde battaniyeler içinde kendine zulmetmekle meşgul. hiç kimseye bir şey anlayamıyorum. çok garip, yani bütün cevaplar garip bir biçimde benim ellerimde şu an, ama soran, dinlemek isteyen, dinleyip de kalan kimse yok. binlerce gecenin yalnızlığı. yüzlerce filmin. binlerce sözün. kendi kendine konuşup durmak. evet sıradaki yarışmacımız maltepede inecekler. trink bahçelievler elf kızlarımızı alalım. sözümona dahi makak maymunlarının arasında tecrit. ımmm unrelenting. daha küçük ben bütün bu zulmün arasında bir flash içersinde allahın bişeyleri değiştireceği inancını taşıdı uzun süre. bugün düşüncelerim daha farklı. zaman içersinde ilerleyen oyun motorunu kavrayışım bunda tadsınamaz bir role sahip. ilginç bir soru cennette ne oluyor acaba. düşündükçe kimseyi istemiyorum kendi cennetimin köşelerinde. cevaba layık görülmemek.
aklımı yitirmemek dileğiyle
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen