kıskançlık, banal kıskançlıklarım olmamakla birlikte insanları bir hayli kıskanıyorum. neden bilmiyorum zihnimin derinliklerinden yolda gördüğüm pek çok insanın sürdürdükleri yaşam, kendi içerdikleri normallikler bakımından, cezbedici gözüküyor. insanların normal olma olarak adlandırdığım bu boşlukları, sanki ellerindeki ufak tefek üç beş şeyle birleşince benim içime bir delik olup büyüyor. insanlardan randıman almak istiyorum, lakin alamıyorum. basit şeyleri anlamak istememeleri artık çok yorucu bir hal almış durumda. gün geçtikçe kendisini ileri götüremeyen insanlar bende bir tiksinti uyandırıyorlar, banallikleri, banal isteklere yatkınlıkları, amiyane toplumsal tabirimizle x kişisinin askeri oldukları zannı içersindeyken aslında x kişisinin suratlarına sıçacak olması.