Ilk 25, son 25. Hayatimin ilk 25 yilinda sokaktaki average joe nun 25 milyon yilda dusunmeyecegi o kadar cok seyi dusundum. Cok fazla dusundum. Sokaklarda gezdim, yurudum. Dusundum. Agaclara baktim. Dallarin ruzgarda nasil salindigina. Duydugum seyleri tekrar ettim. Dudaklarimi buzdum. Guldum.

Ben kafeste sikisip kalmis bir bulbulum. Ne kafesin anahtari var elimde, ne de kanatlarim. Cikamiyorum burdan. Icinde omrumu gecirdigim kara parcasi lanetli benim. Cok kan akmis. Her gelen bir oncekini oldurmus. Aceleyle sikismis. Lanet boyle surup gitmis.

Farkinda olmadan aileme guvendim hep. Haklarini vermek gerek, hep yuzustu biraktilar beni. Salak yerine koydular. Daha dogrusu koyduklarini sandilar. Yanimda akvaryumdaki ebleh bir baliktan farksizlar.
Gel gor ki, endam, harun ve de karun, hepsi onlarin elinde.

Cogu kez geceleri allaha ayni soruyu soruyorum. Beni neden hayatimu futursuzca heba edecegi oteden belli, onun acisindan, bu moronlarin eline biraktin diye. Onlarin moral kodeksleri kirik. Ici su aliyor. Ne yaptiklarinin, neden varolduklarinin farkinda degiller. Gece gunduz, korku icinde bogulup, debeleniyorlar.

Babamin olmesini isterdim. Babamin olmesini istiyorum demek kisa araliklarla zor geliyor. Sonra babam, minderwertig bir gerizekali habes maymunu olarak hal ve hareketleriyle bana neden olu olsa herseyin cok daha iyi olacagini hatirlatiyor.

Sevgili gunluk, pek cok seye anlam vermekte zorlaniyorum. Uykudaki insanlar havayi toksik bir aptallik, bir gecicilik icinde birakiyorlar, maymjnlardan, moyunlardan daha assagiliklar. Onlar asla farkina varmiyorlar.

Sessiz tanri
Cok yorgunum
Yorulmaktan ve sinirlenmekten
Anlayis beklemekten
Insanlari dovmemekten
Herkesin inbred olmasindan
Evrim gecirmeye hic niyeti olmayan, opsiyon ellerine birakilmis bir maymun kabilesiyle birlikteyim

Yarin
Yarin gene ayni
Yarin gene nefessiz